W wykonywanej obecnie w Instytucie Psychologii pracy nad doskonaleniem systemu oceny jakości kształcenia akcent kładziemy na monitorowanie jakości instytutowego programu nauczania. Zgodnie z wytycznymi ogólnokrajowymi, za newralgiczny aspekt tego programu uznajemy bowiem mierzalne efekty kształcenia, ujmowane i w perspektywie doraźnej (np.: oceny akademickie uzyskiwane przez studentów; ewaluacje pracy poszczególnych pracowników Instytutu), i w perspektywie przyszłościowej (np.: informacja na temat losów zawodowych absolwentów Instytutu).

Dążąc do wykorzystania informacji zawartej w ocenach wystawianych studentom, na zebraniach pracowników Instytutu poddajemy dyskusji między innymi kryteria stosowane przy wystawianiu tych ocen. Sprawdzamy, czy nie pojawiają się przypadki wyraźnie nieoptymalnego ustawienia owych kryteriów: albo przekraczających możliwości znaczącej części grupy, albo niedoceniających możliwości grupy i niepozwalających zaprezentować się studentom najlepszym (którzy – przy optymalnie ustawionym kryterium – mogliby stać się tzw. modelami: atrakcyjnymi wzorami funkcjonowania dla swych kolegów).

W odniesieniu do ewaluacji pracownika, różnymi metodami dążymy do wypracowania czegoś, co można by nazwać „kulturą akademickiej ewaluacji”. Osoba „zanurzona” w takiej kulturze za naturalny element swojego zawodowego funkcjonowania uznaje fakt, że oceniają ją nie tylko jej przełożeni, ale też studenci. Ponieważ zaś najistotniejszą funkcją niekontrolnie pojmowanego systemu oceniania jest dostarczanie ocenianemu możliwie bogatej, konstruktywnej informacji zwrotnej (na temat jego aktywności), ten właśnie element poddajemy szczególnie intensywnej refleksji. Dokonuje się ona nie tylko w rozmowach między osobami odpowiedzialnymi za doskonalenie systemu oceniania jakości kształcenia, lecz również w codziennych rozmowach między pracownikami. Dążymy w nich do uświadamiania sobie, na czym polega konstruktywna natura informacji zwrotnej (w tym – informacji, jaką otrzymujemy od studentów, traktowanych jako pełnoprawni partnerzy podejmowanego dialogu). Uzyskujemy w ten sposób coraz bogatszą informację o tym: (1) Czego studenci od nas oczekują? (2) Do podejmowania jakich zadań czują się przygotowani dotychczasową edukacją? (3) W jakich zakresach musimy nad ich gotowością pracować? Itp.

Za ogromnie ważne, gdyż związane z samą istotą realizowanego modelu kształcenia (jego koncentracją nie na założonych z góry, statycznych standardach programowych, lecz na efektach realizacji programu, zdolnych optymalizować standardy bieżące), uważamy systematyczne pozyskiwanie informacji o losach zawodowych naszych absolwentów.

Wstępną wiedzę w tym zakresie (jednak tylko do pewnego stopnia zdolną prognozować przyszłe losy absolwenta) daje informacja na temat funkcjonowania studenta podczas obligatoryjnych praktyk (pozyskiwana i od pracodawcy, i od studenta). W świetle wyników, jakie dotychczas otrzymaliśmy (przeszło 99% ocen bardzo dobrych udzielonych przez pracodawców naszym studentom), można sądzić, iż absolwenci Instytutu Psychologii mają obecnie bardzo dobre przygotowanie do podjęcia zatrudnienia.

Szczególnie istotnym elementem oceny efektywności realizowanego programu nauczania jest jednak informacja o tym, co się dzieje już po ukończeniu studiów. W tym zakresie, poza informacją dostępną w Akademickim Centrum Karier, Instytut Psychologii dysponuje też alternatywnymi źródłami systematycznej informacji.

Jednym z nich są te osoby stowarzyszone w Polskim Stowarzyszeniu Studentów i Absolwentów Psychologii, które pozostają w trwałych kontaktach z Instytutem. Innym źródłem mogą być odpowiednio ukierunkowane prace badawcze realizowane w Instytucie (w tym – prace magisterskie; magistrant ma bowiem szansę dotrzeć do sporej liczby niewiele od siebie starszych absolwentów Instytutu).

Duży ładunek informacyjny niosą prace mające na celu identyfikację tych charakterystyk absolwenta kierunku „Psychologia”, które wyraźnie zwiększają bądź zmniejszają szansę jego zatrudnienia w rozmaitych segmentach rynku pracy. Dokładne rozpoznanie tych właściwości mogłoby pozwolić na dokonanie odpowiednich modyfikacji programu nauczania. Mogłoby też, np., okazać się, że kolejne kohorty absolwentów adaptują się do wymagań rynkowych dzięki odmiennym zestawom charakterystyk (specyficznym dla danej kohorty). A gdyby tak było, program nauczania powinien wykazywać się zdolnością do uwzględniania w nim owych specyficznych dostosowań.

Specyfika merytoryczna naukowych badań psychologicznych pozwala rozwijać w Instytucie także inne tematy badawcze bezpośrednio wspierające proces oceniania efektywności programu nauczania. Np.: (1) Badania nad jakością życia absolwentów Instytutu; (2) Badania prospektywne nad procesami konstruktywnego myślenia studenta na temat własnej zawodowej przyszłości i aktywnego jej projektowania; (3) Badania retrospektywne nad spostrzeganiem przez absolwentów psychologii nie tylko stopnia użyteczności odbytych studiów, ale też przyczyn spostrzeganej ich użyteczności bądź nieużyteczności.

Rada Programowa

Rada Programowa Instytutu dokonuje raz w roku:

• analizy kadry naukowo – dydaktycznej,
• przeglądu i oceny planów studiów i programów nauczania oraz analizy efektów kształcenia,
• omówienia wyników ankietyzacji studentów i kadry naukowo – dydaktycznej,
• omówienia wyników hospitacji zajęć,
• przeglądu treści umieszczanych na stronie internetowej Instytutu w zakresie systemu zapewnienia jakości kształcenia,
• analizy zmian w zakresie efektów kształcenia na prowadzonych kierunkach.

Skład Rady Programowej Instytutu Psychologii (lata 2016-2020):
Skład Rady Programowej powołany przez Dyrektora Instytutu od 1 X 2016 r. na okres kadencji władz składa się z następujących osób:

1. dr hab. (prof. UO) Barbara Dolińska – Dyrektor IP
2. dr Małgorzata Przepióra-Kapusta – zastępca dyrektora ds. dydaktyki i studentów
3. dr Radosław Walczak – nauczyciel akademicki
4. dr Katarzyna Skałacka – nauczyciel akademicki
5. dr Barbara Zmaczyńska – nauczyciel akademicki
6. Paweł Kwasik – przedstawiciel studentów wskazany przez Samorząd Studencki IP

Lista tutorów:

• 2016-2021 dr Tomasz Wirga
• 2016-2017 dr Urszula Jernajczyk
• 2017-2021 dr Przemysław Zdybek
• 2016-2017 mgr Ewa Kiełek-Rataj (studia stacjonarne)
• 2017-2018 dr Zofia Kardasz

Praktyki studenckie

Każdy student kończący III rok psychologii zobowiązany jest do podjęcia praktyk w wymiarze 150 godzin (od VII do IX semestru). Praktyki student może odbywać w jednej jednostce (150 godzin) o charakterze zgodnym z wybraną przez siebie specjalnością lub dwóch-trzech jednostkach (po 50-75 godzin): jednej zgodnej z wybraną przez studenta specjalnością i w drugiej placówce o charakterze zgodnej z zainteresowaniami studenta. Po przeprowadzonych praktykach student jest zobowiązany (pod koniec X semestru) do dostarczenia koordynatorowi ds. praktyk opinii opiekuna odbytych praktyk oraz sprawozdania z odbytych praktyk wypełnione przez studenta. Opinia wystawiona przez opiekuna praktyk w miejscu ich odbywania zawiera ocenę, która ma pokazać zaangażowanie studenta oraz stopień w jaki sprostał on wymogom stawianym przed nim w procesie odbywania praktyk. Praktyki studenta mogą zostać zaliczone m.in na podstawie umowy o pracę, wolontariat, czy staż.

Opiekun praktyk: dr Tomasz Wirga

Praktyki – informacje i dokumenty: https://psychologia.uni.opole.pl/praktyki/